Dostluk I

Gerçekte bu fotoğrafın söylediklerinin tekrarlanmaya ihtiyacı yok. Birkaç söz yeterli.   

Açık pencereden akan yumuşacık bahar güneşi bu üç arkadaşın yüreklerindeki mutluluğu daha da parlaklaştırıyor.  Yitik bir meyhanenin bulanıklığında sığınılmış çaresiz bir dostluk değil onlarınki. Her birinin yüzünde böylesi dostlara sahip olmanın gururu, sevinci  apaçık. 

İletişime ait yegane cihazın posta olduğu Yetmişlerde dostluk, arkadaşlık konulu sakil, kaba saba kartpostallar gönderilirdi. Şu güzel resmin onlar yerine kullanılmış olmasını isterdim…

BvP.

Eski fotoğrafların arkasına düşülen notlarda, şimdi sosyal paylaşım sitelerinde yapılmaya çalışılan şeyin çok ilkel bir versiyonunu görür gibi oluyorum. Verilen mesaj değişmiyor: Ben de buradaydım. Ben de buradan geçtim. Ben de insanın içini sebepsizce sevinçle dolduran ılık bir günde haftasonu eğlence yerlerine akın etmiş insanların gürültüsü pencereden içeri zarifçe dolarken elimi kolumu nereye koyacağımı bilemediğim bir heyecan içerisinde saçlarımı simi dokülmuş bir aynanın önunde taradım. Gençtim, sevdim ve sevildim, güldüm. Kaybedeceklerimi bilmeden, en güzel duygularımı saçtım, döktüm. Güvendim, dayandım ve omuz verdim. İnsanlık tarihinin, hiçbir faydam dokunmasa da, bir parçası oldum. Sadece bunun için bile geçmişe ağıt yakmayı hak ediyorum.

Elmira